Fiat Linea

Limuzyna

Fiat Linea - samochód firmy Fiat produkowany seryjnie od marca 2007 roku w Turcji przez firmę Tofas oraz od września 2008 roku w Brazylii przez firmę Fiat Automoveis. Opracowany na bazie modelu Grande Punto, będący jednocześnie jego czterodrzwiową wersją. Zastępuje Fiata Albeę (który wciąż jest produkowany dla części krajów) oraz Mareę.

Na razie Linea występuje tylko w wersji sedan, ale Fiat zamierza zaprezentować również wersję kombi tego modelu nazwaną tradycyjnie weekend.
Został zaprezentowany na targach w Stambule w 2006 roku. Oferowany jest z silnikami 1.4 dm³ (77 KM), 1.4 dm³ T-JET (120 KM) oraz z Dieslami 1.3 dm³ Multijet o mocy 90 KM i 1.6 dm³ Multijet o mocy 105 KM.
Linea produkowana jest w Turcji w zakładzie firmy Tofas w Bursie od marca 2007 roku, a w Europie jest oferowana w krajach Europy Środkowo-Wschodniej oraz w niektórych krajach Europy Zachodniej.
Od września 2008 roku model ten jest produkowany przez firmę Fiat Automóveis w Betim w Brazylii. W ciągu pierwszych czterech miesięcy powstało 5059 sztuk. W 2009 roku było to 17269 sztuk. Produkcja roczna może wynosić około 20 tys. sztuk. Napędzany jest silnikiem typu flexfuel, przystosowanym do zasilania benzyną, alkoholem lub ich mieszanką. Wersje benzynowe są głownie eksportowane.
W listopadzie 2008 ruszyła produkcja w indyjskim mieście Ranjangaon niedaleko Pune w stanie Maharashtra w firmie Fiat India Automobiles Private Limited (FIAPL) będącej spółką Fiata i Tata Motors. Planuje się produkcję Linei w Chinach i w Rosji.

Fiat Doblo

Mini van

Fiat Doblò – samochód osobowy i dostawczy typu kombivan produkowany w Turcji od 2000 roku przez firmę Tofas dla Fiata. Od 2001 roku jest produkowany w Brazylii, a od 2007 roku również w Rosji. Zmodernizowana dostawcza wersja Doblò Cargo otrzymała tytuł "2006 International Van of the Year". W listopadzie 2009 zaprezentowano drugą generację modelu produkowaną podobnie jak poprzednik głównie w Turcji.– samochód osobowy i dostawczy typu kombivan produkowany w Turcji od 2000 roku przez firmę Tofas dla Fiata. Od 2001 roku jest produkowany w Brazylii, a od 2007 roku również w Rosji. Zmodernizowana dostawcza wersja Doblò Cargo otrzymała tytuł "2006 International Van of the Year". W listopadzie 2009 zaprezentowano drugą generację modelu produkowaną podobnie jak poprzednik głównie w Turcji.

Fiat Doblò pierwszej generacji to kombivan produkowany w Turcji od 2000 roku przez firmę Tofas dla Fiata. Od 2001 roku jest produkowany w Brazylii, a od 2007 roku również w Rosji. Dostawcza wersja Doblò Cargo po faceliftingu otrzymała tytuł "2006 International Van of the Year".

Samochód zaprezentowano po raz pierwszy na wystawie samochodowej w Paryżu w 2000 roku. Do sprzedaży w Polsce Doblò trafiło w lutym 2001. W październiku 2005 roku samochód przeszedł face-lifting. Wprowadzono wersję Cargo Maxi przedłużoną o 38 cm. Występują również wersje z podwyższonym o 25,5 cm dachem. Boczne drzwi przesuwne są również opcją w wersjach Cargo.
W 2001 roku uruchomiono produkcję w Brazylii w firmie Fiat Automóveis. We wrześniu 2003 wprowadzono na tym rynku uterenowioną wersję pod nazwą Doblò Adventure. Stosowany jest tam ośmiozaworowy silnik dwupaliwowy (zasilany benzyną lub etanolem) o pojemności 1796 cm³ i mocy maksymalnej 112-114 KM w zależności od rodzaju paliwa. W lutym 2006 modele brazylijskie przeszły face-lifting.
Prowadzono również prace nad wersją z napędem elektrycznym.
Łączny poziom produkcji tego modelu wahał się w przedziale 100-150 tys. sztuk rocznie. W 2008 roku w Turcji wyprodukowano 106027 szt., w tym 78768 szt. wersji Cargo. W tym samym czasie w Brazylii powstało 11104 szt., w tym 1956 szt. wersji Cargo.
Produkcja w Turcji zakończy się najprawdopodobniej na początku 2010 roku, w tym czasie do sprzedaży trafi druga generacja. Doblò produkowane w Brazylii na przełomie lat 2009-2010 przejdzie kolejną modernizację stylistyczną jako model roku 2010.

Fiat Uno

Fiat Uno Fire

Fiat Uno – model Fiata z lat 80. i początku lat 90., wybrany samochodem roku 1984. Produkowany we Włoszech od 1983 do 1995 roku. Jego produkcja w innych krajach trwa nadal. W ciągu 10 lat produkcji we Włoszech wyprodukowano 6 milionów egzemplarzy.

Fiat Uno I po face liftingu

Inne nazwy
Yugo UnoFiat MilleFiat Mille Fire
Producent

Fiat
Premiera
1989

Okres produkcji
Świat:1989-2002

Miejsce produkcji
Włochy Polska, Bielsko-Biała, Tychy Turcja, Bursa

Poprzednik
Fiat Uno I

Następca
Fiat PuntoFiat Uno Mille

Segment
B

Typy nadwozia
3, 5-drzwiowy hatchback

Silniki
benzynowe: 899 cm³ (39 KM), 999 cm³ (45 KM), 1373 cm³ (70 KM); diesel: 1696 cm³ (58 KM)

Skrzynia biegów
4 lub 5

Rodzaj napędu
przedni
Długość
3689 mm
Szerokość
1558 – 1562 mm
Wysokość
1405 – 1430 mm

Rozstaw osi
2360 mm

Masa własna
od 711 kg
Pokrewne
Fiat Novo MilleInnocenti Mille

Innocenti Mille na bazie Fiata Uno II
W 1989 roku samochód przeszedł facelifting, w którym poprawiono jego wygląd zewnętrzny oraz wnętrze. Wymieniono także silniki – wersja 1,1 dm³ została zastąpiona nowym silnikiem FIRE (Fully Integrated Robotized Engine), a wersję 1,3 dm³ zastąpił model 1,4 dm³. Oba te silniki występowały w wersji TURBO. Występowała również poszukiwania przez koneserów bardzo szybka wersja z silnikiem 1,5 dm³ i welurową tapicerką. Z tym silnikiem była też oferowana skrzynia bezstopniowa CTX (Uno Selecta).
Fiat Uno po głębokim liftingu, określany również jako model drugiej generacji, był produkowany w Polsce przez Fiat Auto Poland w Bielsku-Białej (1994-2000) i Tychach (2000-2002), RPA i Turcji (Tofas od 1993). Po przejęciu przez Fiata firmy Innocenti sprzedawano w jej sieci model Uno pod nazwą Innocenti Mille. Innocenti Mille pochodziło z fabryk Fiata w Brazylii i Polsce.

Fiat 4 HP

Fiat 4 HP

Inne nazwy
FIAT 3 ½ HPFiat 3.5 CV
Producent
Fiat
Premiera
1899
Okres produkcji
1899-1900 24 egzemplarze
Miejsce produkcji
Fabryka Corso Dante, Turyn Włochy
Poprzednik
Brak
Następca
Fiat 6 HP
Segment
A
Silniki
R2 657 cm³
Skrzynia biegów
3
Długość
2300 mm
Szerokość
1420 mm
Wysokość
1470 mm (inne źródła: 1450 mm)
Masa własna
680 kg
Fiat 4 HP (nazywany także 3 ½ CV) - pierwszy model firmy Fiat, produkowany w latach 1899-1900.

Charakterystyka
Przemysłowiec Giovanni Battista Ceirano w 1898 roku nawiązał kontakt z inżynierem Aristide Faccioli, który zaprojektował samochód na bazie nadwozia bryczki konnej. Był on napędzany silnikiem o dwóch leżących, poziomych cylindrach o pojemności skokowej 663 cm³. Rozwijał on moc maksymalną 2,6 kW (3,5 KM) i napędzał tylne koła za pośrednictwem łańcucha. W spółce, którą zawiązali Ceirano z Facciolim, w warsztacie przy Corso Vittorio Emanuele 9 w Turynie, rozpoczęto budowę tych samochodów. W dniu 30 kwietnia 1899 roku na międzynarodowej wystawie w Turynie pojazd miał swój debiut. Kilka miesięcy później nowo zawiązana spółka Fiat przejęła fabrykę i projekt pojazdu, zmieniając jego nazwę na Fiat 3 ½ HP. Nadwozie mogło pomieścić jedynie 3 osoby. Łącznie powstały 24 egzemplarze.
Dane techniczne
Prędkość maksymalna 35 km/h,
Zużycie paliwa 8 l/100 km,
Brak biegu wstecznego.

Fiat Panda

Fiat Panda II

Producent
Fiat Auto Poland
Premiera
2003
Okres produkcji
2003 - nadal
Miejsce produkcji
Tychy Polska
Poprzednik
Fiat Panda I
Segment
A
Typy nadwozia
5-drzwiowy hatchback
Silniki
Benzynowe1,1 8v Fire (54 KM)1,2 8v Fire (60 KM)1,4 16v 100HP (100 KM)Diesla1,3 16v Multijet (70 KM)
Rodzaj napędu
przedni / AWD
Długość
3,56 m
Szerokość
1,61 m
Wysokość
1,48 m
Masa własna
850 kg
Test Euro NCAP

Pokrewne
Fiat 500
Konkurencja
Citroen C1Opel AgilaPeugeot 107Tata IndicaToyota AygoKia Picanto
Galeria mediów w Wikimedia Commons


Fiat Panda Cross 4x4
Projekt początkowo istniał pod nazwą Gingo (FIAT 169), jednak po protestach koncernu Renault (nazwa zbyt podobna do modelu Twingo) nazwa została zmieniona. Pierwszą odsłoną dla nowego modelu był salon w Bolonii w 2002 roku. Fiat zaprezentował tam koncepcyjne auto o roboczej nazwie Simba/New Small.
Panda drugiej generacji, zwana też Panda Nuova, zadebiutowała w 2003 roku. W listopadzie 2003 roku międzynarodowe jury konkursu "Car of the Year", wybrało Fiata Pandę samochodem roku 2004. Produkowana jest wyłącznie przez spółkę Fiat Auto Poland w Polsce, w fabryce w Tychach. Jest to pięciodrzwiowy mały, miejski samochód osobowy, segmentu A. W palecie Fiata mieści się poniżej modelu Punto. Na niektórych rynkach zastąpił, oprócz Pandy I, również Fiata Seicento. Napędzany jest silnikami benzynowymi, czterocylindrowymi o pojemnościach: 1108 cm³ (54 KM), 1242 cm³ (60 KM), oraz silnikiem diesla o pojemności 1248 cm³ i mocy 70 KM.
W 2003 roku na 73. salonie w Genewie zaprezentowano rekreacyjną wersję - Marrakech.
Projektanci stworzyli samochód terenowy typu "dune buggy", a więc otwarte nadwozie, drzwi pozbawione szyb, orurowanie chroniące pasażerów. Jego wymiary zewnętrzne wynoszą: długość 3,57 m, szerokość 1,61 m, wysokość 1,48 m. W pokonywaniu pustynnych wydm pomaga napęd czterech kół ze sprzęgłem wiskotycznym a także 16-calowe koła z ogumieniem w rozmiarze 205/50.
W 2004 roku pokazano Pandę 4x4, wersję z napędem na cztery koła. Dostępna jest z mocniejszym silnikiem benzynowym i z dieslem. W dniu 3 września 2004 r. w zakładzie w Tychach, po 16 miesiącach od wprowadzenia na linię montażową, został wyprodukowany 250.000. model Pandy. Auto przyspiesza od 0 do 100 km\h w 20 sek.
W 2005 roku pokazano Pandę 4x4 Cross, wersję z napędem na cztery koła oraz blokadą mechanizmu różnicowego. Dostępna jest z silnikiem benzynowym i z dieslem.
W 2006 roku rozpoczęła się faza testowa Pandy Hydrogen to prototyp samochodu napędzanego systemem ogniw paliwowych (fuel cells) na paliwo wodorowe. Silnik osiąga maksymalną moc 60 kW, dzięki czemu samochód może osiągnąć maksymalną prędkość ponad 130 km/h przy przyspieszeniu od 0 do 50 km/h w 5 sekund. Pojemność zbiornika wodoru w Pandzie Hydrogen zapewnia przejechanie ponad 200 km w cyklu miejskim.
Na IAA we Frankfurcie nad Menem we wrześniu 2007 zaprezentowano ekologiczną wersję pandy, której emisja CO2 została zmniejszona do 69 g/km.
5 września 2007 wyprodukowano milionową Pandę.
21 lipca 2009 roku fabryka w Tychach wyprodukowała 1,5 milionowy egzemplarz Fiata Pandy. Od rozpoczęcia produkcji w 2003 r. do Polski trafiło tylko 100 749 sztuk. 1 399 251 egzemplarzy (93,3%) zostało wyeksportowanych do 74 państw świata.
Produkcja następnej generacji Fiata Pandy może zostać przeniesiona z Tych do fabryki w Pomigliano d'Arco koło Neapolu, w zamian za produkowany dotychczas w Termini Imerese na Sycylii model Lancia Ypsilon.

Fiat Strada

Europejski pick-up

Fiat Strada jest autem produkowanym przez Fiat Automóveis w brazylijskiej fabryce w Betim, należącym do rodziny pojazdów Projektu 178 modelu Palio w którego skład wchodzą samochody niemalże identyczne, różniące się jedynie typem nadwozia i nazwą. Sprzedawane głownie w Ameryce Południowej i Łacińskiej. Są to: Fiat Strada, Fiat Palio, Fiat Palio Weekend, Fiat Siena, Fiat Albea/Petra. Po raz pierwszy nazwę Strada nosił Fiat Ritmo sprzedawany pod nią na niektórych rynkach. Obecnie produkowane są modele trzeciej i czwartej generacji, te pierwsze jako tańsza alternatywa. W lipcu 2007 Fiat wprowadził auto na rynek polski z silnikiem 1.3 16V JTD 16V. Roczna produkcja Strady wciąż wzrasta. W 2000 wynosiła 36,2 tys. aut rocznie, a w 2008 78912 sztuk rocznie.

Fiat Ducato

"Fiatoski bus"

Fiat Ducato – samochód dostawczy skonstruowany wspólnie przez koncern Fiat i koncern PSA (Citroën Jumper i Peugeot Boxer). Produkcją tych samochodów zajmuje się głównie założona w 1978 r. francusko – włoska spółka Sevel z fabryką w Val di Sangro we Włoszech. Od 2000 roku Ducato jest produkowany w Sete Lagoas w Brazylii w spółce firm Fiat i Iveco.
Samochód ten produkowany i sprzedawany jest w dużym wyborze wersji. W latach 1981–2005 Fiat sprzedał ponad 1,7 miliona modeli Ducato. Obecnie używa go w Polsce m.in. pogotowie ratunkowe.

Fiat Ducato II

Inne nazwy
Fiat Ducato
Producent
Sevel Sud
Premiera
1994
Okres produkcji
1994–2006od 2000 w Brazyliiod 2007 w Rosji
Miejsce produkcji
Włochy, Val di Sangro Brazylia, Sete LagoasPlik:Flag of Russia.svg Rosja, JełabugaPlik:Flag of Russia.svg Rosja, Władywostok
Poprzednik
Fiat Ducato I
Następca
Fiat Ducato III
Segment
Dostawcze
Typy nadwozia
van
Silniki
1994–2002Benzynowe:2.0Wysokoprężne:1.9D (1929 cm³)1.9D (1905 cm³) od 1998 roku1.9TD (1929 cm³)1.9TD ECO (kat.)1.9TD (1905 cm³) od 1998 roku1.9TDI 90 KM (230BNAB)2.0JTD (od 2001 roku)2.5D2.5TDI2.5TDI ECO (kat.)2.8D (od 1998 roku)2.8TDI/idTD (od 1997 roku)2.8 JTD (od 2000 roku)2002–2006Benzynowe:2.02.0 Natural Power (benzyna/CNG)2.0 LPG (benzyna/LPG)Wysokoprężne:2.0JTD2.3JTD2.8JTD2.8JTD Powerod 2006 roku (tylko w Ameryce Południowej)2.8JTD 127 KM
Skrzynia biegów
5-biegowa, manualna4-biegowa, automatyczna
Długość
5505 mm (Maxi)
Szerokość
1998 mm
Wysokość
2470 mm
Modelebliźniacze
Citroën Jumper/Relay, Peugeot Boxer
Konkurencja
Renault Master, Mercedes Sprinter, Volkswagen LT
Galeria mediów w Wikimedia Commons
Druga generacja Fiata Ducato (wraz z Peugeotem Boxerem i Citroënem Jumperem) została zaprezentowana w 1994 roku na Salonie Samochodów Użytkowych w Genewie. Nowy model razem ze swoimi bliźniakami został wybrany Samochodem Dostawczym roku 1995 (Van Of The Year).
Prace nad nowym modelem samochodu dostawczego rozpoczęto w 1987 roku (prace przy projekcie nadwozia prowadził Giorgetto Giugiaro z firmy Ital Design). Podczas projektowania Ducato II dużo uwagi przywiązano do optymalizacji współczynnika oporu powietrza, dzięki czemu udało się osiągnąć Cx=0.35.
Podobnie jak w poprzednim modelu, tak również tutaj zastosowano napęd przedni z silnikiem umieszczonym poprzecznie i nadwoziem samonośnym. Z przodu zastosowano zawieszenie przednie McPherson (ze stabilizatorem lub bez), a z tyłu sztywną oś tylną zamocowaną na resorach parabolicznych. W wrześniu 2000 roku uruchomiono produkcję Fiata Ducato II w Sete Lagoas w Brazylii. Dystrybucją w tym kraju zajmuje się firma Fiat Automóveis. W latach 2000-2005 powstawała tam wersja Ducato Maxi o dopuszczalnej masie całkowitej ponad 3,5 tony, zaliczana do lekkich samochodów ciężarowych. W kolejnych latach powstało: 2000 - 692 szt., 2001 - 4370 szt., 2002 - 3210 szt., 2003 - 2864 szt., 2004 - 4941 szt., 2005 - 5362 szt., 2006 - 5597 szt., 2007 - 7275 szt., 2008 - 8935 szt., 2009 - 8000 sztuk wszystkich odmian Fiatów Ducato II.
W połowie 2007 roku kompania "Sollers" rozpoczęła produkcję tego modelu w swoich zakładach znajdujących się w miejscowości Jełabuga w Rosji. Od lutego 2010 roku egzemplarze przeznaczone dla odbiorców ze wschodniej Rosji produkowane są w zakładzie we Władywostoku.
Fiat Ducato II był dostępny w wielu różnych konfiguracjach, dzięki temu łatwo można było dobrać samochód odpowiedni do swoich potrzeb:
furgon: 5 wariantów pojemności (7,5/9/10/11,5/12 m³), 3 rozstawy osi (2850/3200/3700 mm), 3 wysokości wnętrza (1562/1881/2115 mm), 3 różne DMC (10 – 2,8 t, 14 – 3,2 t, MAXI – 3,5 t), 3 ładowności (10 – 1000 kg, 14 – 1400 kg, Maxi – 1800 kg)
kombi (towarowo-osobowe, 5-9 miejsc)
mikrobus (12-15 miejsc)
kabina ze skrzynią ładunkową
podwozia pod zabudowę
podwozie ramowe z przednią ścianą i deską rozdzielczą
kabina z układem napędowym.